Details

Published: Tuesday, 18 June 2019 19:01

Met een voorspelling van best wat wind en regen begonnen we aan het altijd weer gezellige en goed georganiseerde MKE te Makkum. We zeilden we de haven uit op weg naar de start op het IJsselmeer bij Makkum. Onderweg ging het al steeds harder waaien maar toen we eenmaal bij de start lagen te wachten kwam er een dikke bui. Het ging regenen, het zicht werd slecht en de wind nam toe tot een dikke 30 knopen. Meteen werd het een chaos, alle Musto Skiffen lagen te zwemmen, Spankers borrelden af en kwamen niet meer overeind, de meeste Contenders bleven ook niet overeind maar konden zich nog wel redden. Na wat uitstel om te zien of het misschien wat minder zou worden besloot de wedstrijdleider om ons naar huis te sturen. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Waar we heen moesten was niet meer te zien en omdat het heel best ruim was op de heenweg besloot ik om aan de wind terug te varen. Na een stuk hebben gevaren kwam ik in plaats van bij Makkum bij Kornwerderzand uit en was ik best wel redelijk alleen op het water. Stom natuurlijk, had gewoon op mijn kompas moeten kijken, ik wist de koers terug ongeveer.

Van Kornwerderzand naar Makkum was pal voor de wind. Normaal best leuk maar bij 30+ knopen is dat toch best wel lastig op die korte golfjes . Diverse malen ging de boeg de volgende golf in maar gelukkig maar een keer resulteerde dat in omslaan. Gelukkig kwam ik op de stuk ook Dirk Lafleur (compleet met zwarte top) en Paul Verhallen tegen, het voelt toch beter met wat collega’s in de buurt. Paul had nog een naar verluid, bijna dood ervaring in de haveningang maar doordat ik alle aandacht nodig had om zelf overeind te blijven is me dat even ontgaan. Na pakweg een uur of twee was uiteindelijk iedereen weer binnen waarbij nog diverse boten van het strand in de buurt opgehaald moesten worden en een Spanker is zelfs met een kraan uit het water getakeld. Het tally systeem bleek zeer nuttig.

Inmiddels was de wind redelijk afgenomen en na het wassen van de nodige toppen van zeiltjes en masten konden we weer naar buiten om nog een wedstrijd te varen, voor wie nog durfde tenminste. Hele klassen besloten om maar niet meer te gaan varen. Bij mij even paniek, bleek toch niet geheel schadevrij door de bui gekomen te zijn, zag dit pas toen ik mijn grootzeil weer ging hijsen en moest nog even rennen om een noodreparatie aan mijn neerhouder te doen.

We hadden echter een mooie wedstrijd met een patroon dat zich zou herhalen het weekend. Paul en Dirk op kop op eerbiedwaardige afstand gevolgd door de anderen. Meestal gevolgd door Winfred Westerman en dan weer Bart Thorborg en ik. Zaterdag echter lig ik derde als ik zowel Paul als Dirk volgens mij een rondje te vroeg naar de finish zie varen. De twijfel slaat meteen toe, heb ik het wel goed gelezen? Heb ik de rondjes goed geteld? Toch maar in mezelf geloven en gewoon aan het kruisrak beginnen. De opluchting is groot als Winfred en de anderen mij ook echt volgden! Ik kan dit cadeautje vasthouden en win de wedstrijd. Winfred wordt tweede en Paul en Dirk worden 8^ste en 9^de.

Na de bekende vismaaltijd en de prima barbecue, hoewel naar verluid de lokale pizzeria ook niet slecht is, mogen we de volgende dag weer het water op voor nog drie wedstrijden. Significant is dat er dus met slechts 4 gevaren wedstrijden geen aftrek gaat komen, Dirk en Paul moeten dus aan de bak! Het werd een hele mooie zeildag, best wel wind, mooie golven om vanaf te surfen, zonnetje erbij, prima! Wel was het zaak om niet al te ver achteraan te finishen, de wedstrijdleider had haast en de jongens wat verder achterin kregen maar heel erg weinig tijd om hun boterhammetje op te eten!

Dirk wint na steeds een gevecht met Paul uiteindelijk alle wedstrijden, hoe doet hij dat toch?

Winfred vaart erg stabiel en wordt steeds derde. Ik knok met Bart en jawel, Jaqueline Rufenacht om de vierde en vijfde plaats. Jaqueline vaart toch die Contender wel erg goed als je dat zo van dichtbij kan bekijken. Ondanks het feit dat ik wel aardig wat meer kilo’s meebreng, wat bij een beetje wind toch echt wel handig is, ga ik wel ietsje harder maar lukt het me maar niet om echt van haar los te komen. Vlak voor de finish komt ze nog vlak achter me langs, allebei moeten we nog een keer overstag om de finish te halen. Wie het beste overstag gaat heeft hem denk ik nog als ik ga draaien. Ik draai als eerste, die van mij is goed en ik kijk vervolgens wat Jaqueline van haar overstag manoeuvre maakt. Ah zwempartij, dat gun je niemand maar ben stiekem eigenlijk wel opgelucht, het haalt wel bij mij de druk even weg!

Uiteindelijk is het nog erg spannend en wordt de serie beslist op de finish van de laatste wedstrijd. Is Paul eerste wint Winfred. Wint Dirk dan wint hij ook de serie. Het is zo close dat ze het beiden niet weten wie er eerste was. Bij de prijsuitreiking volgt de ontknoping. Dirk had hem en wint dus voor Winfred en jawel; ondergetekende, gelijke punten Paul. Het goed lezen van de banenkaart betaald zich toch uit!

Volgend jaar bestaat WN Makkum 50 jaar en wordt het een extra speciaal evenement. Zet het dus maar vast in de agenda!

Enno Kramer

NED 26