Door Gert van der Mast;

Na de oproep voor bemanningsleden voor de rescue voor baan “red” , voor de Contender, de Dart en de Nacra, hebben mijn broer Jan en ikzelf besloten ons aan te melden. We konden de corona risico’s beperken omdat we in dezelfde boot zouden varen en we zouden wat terughoudend blijven.

Vrijdagochtend heel vroeg van uit mijn geliefde Ruurlo vertrokken want er was wel wat weinig informatie vanuit de organisatie over het reilen en zeilen (toepasselijke zinsnede of neet dan), Jan opgepikt in het fraaie dorp Dieren en via de gebruikelijke file op de A1 naar Medemblik waar we met enige vertraging maar ruim op tijd aankwamen. De verkregen informatie aldaar bleef zo ongeveer beperkt tot “hier zijn de sleutels”. Maar omdat we ons al voorbereid hadden op de wk hadden we een set spullen, zoals ehbo boxje, ducttape en gereedschap , bij ons. Na van rescueboot geruild te hebben met ons andere rescueteam (Annemiek en Joost) zijn we het klotsende IJsselmeer op gevaren om nog voor de eerste start Rik T. te redden omdat zijn mast naar beneden kwam. De beide masten (Jan en Gert) sleurden een ontdane Rik naar de haven alwaar zijn handen rust kregen. Er was nl. geen sleepoog op zijn overigens fraaie bonezzi waardoor het handwerk werd tegenover 80 pk. Na ja, zie het maar als krachttraining want daar komt toch weinig van in corona-tijd.

photo by: Klaas Wiersma

Het woei behoorlijk hard die dag en er was een zware golfslag wat velen peentjes liet zweten, voornamelijk de vegetariërs onder ons hadden het zwaar. Die dag assistentie verleend aan een Nacra waarvan een loskomende zeillat door het zeil dreigde te prikken, en een SB 20 waarvan de zeilen om onduidelijke redenen naar beneden waren gehaald en afdreven. Heren, de zeilen horen er op anders doet-ie-ut-niet. Omhoog dus dat spul en niet janken en varen.

De tweede dag was de wind ietsie minder maar ook nu nog flinke golfslag. Als er iemand omkieperde kregen we via de nu wel verkregen werkende portofoon het verzoek daarheen te gaan. Bij afhaken gaven we dit door aan de wedstrijdcie. Ditmaal hadden Annemiek en Joost een niet werkende portofoon, toch wel wat jammer.

Dag drie kenmerkte zich door verder afnemende wind en dus weinig spektakel, een zeiljacht op de baan vragen van koers te veranderen daar gelaten. Het spektakel zat nu in de wedstrijden zelf, nadat Paul V. de eerste wedstrijden domineerde waren een aantal mannen aan elkaar gewaagd en op de laatste race viel de beslissing in het voordeel van Dirk L., wat een ontknoping!

Op de laatste dag waren we in staat wat foto’s te maken, die staan inmiddels wel ergens op de site.

Het was een leuke ervaring en eens wat anders dan zelf zeilen. Maar binnenkort vaar ik weer zelf mag ik hopen.