De Benelux kampioenschappen, jubileum editie 2022, was veel besproken zowel voor (kamperen? niet kamperen? 3 dagen?, op vrijdag beginnen?, nee tot maandag) als na het event (zie later).

Gelukkig was daar Kees, die met veel zalven, sussen, bemoederen, en onderhandelen toch iedereen zo ver kreeg zich in te schrijven. Kamperen kon, weliswaar niet op het terrein, maar op de parking aan de andere kant van de dijk.

Ik twijfelde in eerste instantie aan deelname. De wedstrijd zou tot maandag (verlofdag in België) duren, en ik was van plan dinsdag naar Attersee af te reizen. Deze combinatie leek me iets te veel van het goede, al zeker om dat thuis uit te leggen. Maar na wat gemanipuleer van Sofie, kreeg ik te horen dat ik moest doen wat ik wou/moest doen, wat ik me dus geen 2 keer liet zeggen.

De eerste wedstrijddag beloofde mooi te worden. Lichte wind (wat ik wel leuk vind), mooi weer (wat ik ook leuk vind) en een mooie vlootje Contenders (10 + Paul), met een internationale samenstelling als altijd. Spijtig dat Paul moest afhaken, het gaf me een déjà vu (Paul z’n rugproblemen in Scharendijke).

Het voorziene parkoers was een trapezium, met inner- en outer-loop voor ons. Bij het uitvaren stond er een zacht windje, mooi om rustig in trapeze op te kruisen naar het voorziene veld. De trapeze was er in het begin dan toch, want dat werd altijd maar minder en minder. Toen we eindelijk aan de startzone aankwamen, was de wind zo goed als weg, en begon een lange dag van wachten en dobberen. Gelukkig zaten er heel veel kwalletjes in het water, zodat we ons nuttig konden bezighouden met ze te bestuderen. Wel mooi om zien (de kwalletjes).

Af en toe kwam er een zuchtje wind, en het RC maakte zich toch klaar voor een wedstrijd. Via rondroepen (!) werd een aanpassing van het parkoers doorgegeven (enkel nog een inner-loop). Een eerste poging werd na het ronden van de boei terug afgebroken. Een volgende poging was dan uiteindelijk een goede, best moeilijk varen bij de hele lichte en variabele wind. Enno toonde zich de minst trage, en we mochten dan allemaal achter hem terug richting de haven dobberen.

Voor het avondmaal waren mosselen voorzien. Lekker en gezellig. Blijkbaar zijn mosselen niet Huibs favoriete kost, maar hij heeft er toch -heel flink – een paar geprobeerd. Gelukkig voor hem was er ook nog friet en wat daar bij hoort, hij moest dus niet met lege maag naar bed.

Het beloofde een mooie en rustige avond te worden. Na een fietstochtje de slaapplaats in orde gebracht. Plots komt er een stokoude camper met 3 jongedames (leeftijd is heel relatief) zoekend de parking opgereden. Ik fantaseerde even over nieuwe vrouwelijke interesse in Contenderzeilen, maar de dames waren duidelijk voor iets anders gekomen: een illegaal feestje langs de waterkant, iedereen met bonkende bassen wakker houdend. Ik vond ze niet meer sympathiek.

Op zondag is de voorspelling nog steeds een zwakke wind. Na een kort uitstel gaan we toch het water op, deze keer blijven we vlak voor de haven dobberen. Na nog wat wachten en verhuizen steekt de wind wat op, en gaan we uiteindelijk van start voor de eerste race van de dag. Links gaan was meestal de beste keuze, Utz en ik spelen wat haasje over, Utz wordt uiteindelijk ijzersterk 2^de.

De 2^de race ging me wat minder goed af. Eerst te veel naar rechts (minder wind), me dan laten vastzetten aan lij van Robert bij het naderen van de eerste boei, om uiteindelijk een nood-overstag te moeten uitvoeren wanneer Robert zich plots tussen de boei en de over bakboord aanstormende Enno gooit. Moeten er misschien wat regeltjes opgefrist worden? Na wegdraaien en gijpen zit er me niets anders op dan achteraan aan te sluiten en proberen er het beste van te maken. De wind wordt steeds zwakker en valt op de laatste ruime rak volledig weg, maar dan wel eerst – tot hun grote frustratie – voor de kopgroep (Utz, Kees, Enno, Bart). Enno ziet nog wat wind rechts en schuift zachtjes op, Huib en ik gaan naar de rimpels links, waardoor we mooi rond het dobberende pak varen. Huib grijpt een mooie eerste stek in de afgekorte race, net voor Enno.

De hele vloot wordt naar binnen gestuurd, enkele enkelingen verkiezen nog wat te dobberen op het gladde water.

Wanneer de wind terug wat opsteekt en we opnieuw het water opgaan, hebben Utz (definitief) en Robert (tijdelijk) afgehaakt, waardoor we nog met 7 bootjes over zijn. Enno en Kees zijn goed op dreef, en rijven elk een wedstrijd binnen, mijn inspiratie zit duidelijk nog aan de wal. Een super gemotiveerde Vincent zeilt 2 mooie races, helaas voor hem was er een OCS-je bij.

De avond was terug best gezellig met een overvloedig Indisch buffet, en deze keer zonder nachtrustverstorende bassen en dames.

Maandag diende zich iets minder zomers aan, maar deze keer was de wind van de partij. Het RC opteerde terug voor een baan voor de haven, het deelnemersveld werd echter steeds kleiner en kleiner. Geen nood voor Enno die alle wedstrijden op zijn naam wist te schrijven (en zo BNL-kampioen te worden), op de voet gevolgd door Kees (uiteindelijk 2^de) en Bart. Het einde van de 2^de race was nog behoorlijk chaotisch, met een RC-beslissing om de startlijn voor de laatste wedstrijd wat te verplaatsen, waardoor een heel veld met keuvelende Finnen doorheen de aankomstzone voor de Contenders dobberde. Leuk was anders, al zeker omdat Bart me net voor bleef.

Ik besloot niet langer te wachten op een nieuwe start, liet de 6 overblijvende DCA’ers de laatste wedstrijd onder zichzelf beslissen, en ging mijn bootje klaarmaken voor de trip naar Attersee.

Achteraf – of in feite al tijdens het event – waren de trofeeën onderwerp van discussie. Ik zie het probleem nog steeds niet, het waren mooie ingekleurde silhouetjes van Nederland-België-Luxemburg, toepasselijk naar de naam van het event. Alleen zou je inderdaad kunnen argumenteren over de afbeelding van Luxemburg, dat er in verhouding tot de andere landen een beetje groot afgebeeld is.

Uitslagen: https://contenderzeilen.nl/index.php/resultaten-2022/640-uitslag-benelux-kampioenschappen-2022

Groetjes, en beste wensen,

Roel