Altijd leuk om het seizoen te starten op de kleine zandafgraving bij Kempen, net over de grens bij Venlo. Relaxte sfeer en altijd een flinke groep zeilers, van de beginners tot de meer gelouterde. Utz had als organisator en gastheer alles weer prima geregeld. Dit jaar met een vriendelijk voorjaar weer en dat was wel een contrast met de editie van vorig jaar toen ’t licht sneeuwde tijdens het palaver (bbrrrr).
De wedstrijdleider heeft hier altijd een lastige taak om op de kleine plas een driehoek-rondje uit te zetten en dan ook nog ruimte over te houden voor een startlijn. Bij enkele wedstrijden bleek dat ook iets te uitdagend, getuige de wel heel erg bevoordeelde pin zijde. Op zaterdagmiddag hadden we een wind tussen de 10 en 14 knopen en alleen aan het eind van de middag bij de 4e wedstrijd zakte deze aanzienlijk weg. Door alle landeffecten is de wind hier altijdwispelturig, zowel qua sterkte als richting. De kunst is om goed weg te komen bij de start, een klap te maken richting de oever en dan hups naar de bovenboei. Dat was precies mijn recept bij de eerst 3 wedstrijden die voor mij heel gunstig verliepen met een 3e, 1e en 3e plek, vooral strijdend met Jorg, Rene, Roel en Utz. Rene had een minder goed begin maar zou nog sterk terugkomen. Voor mij was het precies andersom. In de 4e wedstrijd op de zaterdag zat ik aan de verkeerde zijde (bij het startschip) en toen werd mijn start ook nog eens geblokkeerd door iemand die te vroeg was en dacht nog even over stuurboord te varen op die plek :-0. Ja dit soort fratsen samen met een niet altijd even gedisciplineerde start (algehele terugroep had soms niet misstaan) is ook een kenmerk van het Drahtseilakt. Het is geen wedstrijd om ‘op het scherpst van de snede’ te zeilen. Voor mij werkte het wel louterend om me weer onder de stervelingen te begeven en weer hard te moeten werken voor elk plaatsje met alle vuile wind, 3 dik boeirondingen etc. Voorin lijkt het allemaal zo veel makkelijker …
Na het opruimen van de boten en voor sommigen een douchebeurt, wacht traditioneel een dampende schotel pasta die mij altijd prima smaakt. Voor Utz begint dan het meest serieuze deel van het evenement namelijk het bereiden van de kaasfondue. Ik heb ook nog een half uur geroerd in de brei van meerdere soorten kaas, wijn en bouillon waarvan de verhoudingen strikt geheim blijven. Wel grappig om dan de cultuurverschillen waar te nemen. Waar dit voor onze Duitse vrienden het hoogtepunt van de avond is, zie je het Nederlands smaldeel zuinig een broodje met brei wegprikken. En Roel was m zelfs al eerder gesmeerd.
Zondag begint altijd met een geweldig ontbijt verzorgd door de club. Die dag hoefden we nog maar 2 races te varen met een mooie wind, die nog iets vlageriger was dan de dag er voor. Roel was on fire en won de 1e wedstrijd met een straatlengte voorsprong (volgend jaar laat ik de fondue ook staan) en ook de 2e wedstrijd zat hij erg goed. Later vertrouwde Roel me toe dat hij extra gemotiveerd was die dag om in ieder geval niet als 3e DCA-er te eindigen … die namelijk de eer te beurt valt om dit stukje te schrijven. Thuiszeiler Utz zat constant voorin, net zoals Rene en Jorg en samen streden ze voor de plekken 1 tot 4. Met mij ging het minder voorspoedig, in de 5e race een slechte start en in de laatste race een redelijke start maar toen ietwat onfortuinlijk gekapseisd bij de eerste bovenboei. Ik wilde net achter een boot varen die net overstag was om daarna ook te tacken maar zijn boot ging eerder achteruit dan vooruit. Dus afvallen … en NOG MEER AFVALLEN ... mijn boot schoot rakelings langs zijn spiegel maar ik raakte nog steeds vol in trapeze zijn boot … en voor ik het wist lag ik te zwemmen en sloeg mijn boot naar loef om. Later bleek dat de stuurman in zijn grootschoot vast zat en daardoor zijn tack had verprutst. Pas bij de derde keer oprichten had ik eindelijk mijn schoot en giekneerhouder uit de klem gekregen … De wedstrijdleiding zat al in de finishboot bij de bovenboei en die konden het spektakel wel waarderen. Voor mij was het wederom ploeteren vanuit de achterhoede en ik moest mijn best doen om Ruud en Gert achter me te houden. Uitslag top 3: 1) Jorg, 2) Utz en 3) Rene.
Uiteindelijk mocht dit allemaal de pret niet drukken. Het Drahtseilakt is een super relaxed en leuk evenement, een goede training om de stramme winterspieren los te krijgen en we krijgen allemaal een handgemaakte beker met je zeilnummer mee. En dat allemaal voor bijna geen geld. Utz en alle vrijwilligers hebben we hartelijk bedankt en als het even kan ben ik er volgend jaar weer bij.
Kees Storm NED 2497