Ieder jaar als we de Kielerwoche, ons ONK, EK of WK achter de rug hebben en we voorzichtig weer gaan denken aan terug naar studie of kantoor (voor sommigen van ons), is er nog een internationaal kampioenschap, de Benelux. Voor wie er niet genoeg van kan krijgen, voor wie van mooie wind en zon houdt, van ruim water, van mosselen, of van Zeeland in het algemeen natuurlijk. Dit jaar zijn er een paar dingen anders: het EK komt er nog aan, het ONK moet nog plaatsvinden en de halve vloot is naar Italië.

Gelukkig hebben we toch tien inschrijvingen kunnen noteren, en hebben we kennis kunnen maken met twee nieuwe Nederlandse Conterderaars: Hans Blaak, local hero uit de big boatscene met de oude boot van Kees Storm, en Pim van Vugt, Olympiër die al van zich had laten horen in Frankrijk en in Kiel. Met de teruggekeerde Aalbert de Niet in zijn Van Wiggen-boot. En met aanstaand Contenderaar Fleurine natuurlijk, vriendin van Remco en vastbesloten om zo snel mogelijk in een Contender te stappen.

Zaterdag gebeurt er helaas wat we tegenwoordig vaker zien: uitstel, toch het water op, de lange tocht naar het centrale deel van de Grevelingen, wachten wachten wachten en weer terugvaren. Dan rest er niets dan de mosselmaaltijd, een plaatselijk restaurant in Scharendijke of het altijd gezellige Zierikzee.

Zondag ziet het er aanvankelijk ook niet best uit, weer uitstel maar toch komt er een beetje wind, nu uit Noordwest. We gaan het water op en starten met een knoop of tien wind en varen een inner- en outerloop. Al snel wordt duidelijk hoe de kaarten liggen: Pim vaart gestaag verder vooruit, Kees en Utz leveren wat strijd tot Utz zichzelf uitschakelt door te snel aan finishen te denken (hij doet een Odilletje), maar hij finisht toch derde, met dank aan de boothandling van Bart. Het tweede potje verloopt naar men zegt vergelijkbaar, maar ik krijg er weinig van mee: prima start en daarna alle klappen fout…

Maar dit is Zeeland he, dus de wind pakt steeds meer op en gaandeweg wordt het 15-17 knopen. Pim blijft te snel voor alles en iedereen, en hij had al aangekondigd dat hij voor de wind behoorlijk snel zou zijn. Bart krijgt het steeds meer naar zijn zin: aan de wind de benen strekken, een heerlijke reach, voor de wind zowaar van golfjes afsturen en finishen met een groot gat voor de anderen. Voor Pim is het daarmee klaar, hij ontdekt een gaatje in zijn zeil en gaat terug. Wel is duidelijk dat met de komst van Pim in de klasse de lat een tikje hoger ligt, we moeten aan de bak!

Voor de liefhebbers is er nog een vierde, ingekorte wedstrijd. Bart heeft aan de wind de meeste gang, Kees komt voor de wind dichterbij maar niet genoeg. Daarachter strijden Utz en Rik en kort daarop Vincent en Remco (de ervaring wint). Aalbert weert zich kranig maar volgt op enige afstand. En dan volgt het gebruikelijke toetje: een dik kwartier rammen over bakboord terug naar de haven. Je bent wel moe maar het is zo leuk! Kortom, een prima zeilweekend (zeildag), dank aan de organisatie, Pim gefeliciteerd en respect!