Carlini Trofee en Zwitsers kampioenschap – Como meer, Gravedona, 23-25 augustus 2024
Het was een aantrekkelijke combi om deze zomer eerst een paar dagen op het Como meer te zeilen om vervolgens aan te sluiten bij de Europese kampioenschappen te Silvaplana (SUI) 75 km verder en 1500 m hoger.
Op vrijdag gingen we met niet al te veel wind het water op. Prachtig gezicht die stoet van bijna 90 Contenders die het meer oversteken, kruisend naar het startgebied dat enkele kilometers naar het zuiden ligt. Onderweg ruim de tijd om het prachtige panorama in me op te nemen. De steile hellingen rond het meer, de stadjes verspreid langs de oever en de dorpjes hoger op de helling met op de achtergrond in het noorden het silhouet van de machtige Alpen. Na een lang uitstel, wachtend op meer wind, ging we starten. De startlijn was niet overdreven lang en dus druk en chaotisch, zeker bij het startschip. Zelf heb ik, met beperkt succes, meestal een route door het midden gezocht om de drukte te vermijden.
Van Antonio Lambertini, uiteindelijk 2e geworden op zijn thuiswater, hoorde ik dat het beter is om naar de kanten te gaan. Daar staat vaak meer wind. Maar welke kant het beste is, weet ook niet altijd … Paul Dijkstra was goed herkenbaar met zijn zwarte zeil en in de tweede race lag hij bij de eerste 5 maar helaas was hij met enkele anderen genoteerd voor een te vroege start. Ja het was een streng comité met 19 UFD’sop de eerste dag! Zelf lag ik in de 2e race ook erg goed bij de tweede beneden boei (gate), maar helaas moesten we er nog een driehoek achteraan zeilen en toen heb ik nog flink verloren. Ook omdat ik niet in de gaten had dat inmiddels de pompvlag gehesen was … Al met al twee hele lange races en het was al 17uur toen we de 2e race finishten. Ik had met mijn vrouw gereserveerd voor een 3 gangen menu om 19 uur en besloot de derde race te skippen. Er zijn belangrijker zaken dan zeilen. Die derde race hadden de beide Pauls overigens hun beste resultaat met een 7e en 8e plaats.
Op zaterdag begonnen we met een schitterend lang kruisrak dwars over het Como meer naar de start. Er stond zo’n 14 knpwind maar al snel nam dat af tot de 10 a 12 knp die we ook de vorige dag hadden gehad. Ik had me voorgenomen om scherp te starten, maar de uitvoering was belabberd. Een kleine troost was dat sommige cracks daar ook last van hadden. Sören wilde bij het startschip starten maar kwam helemaal vast te zitten, mede door een kamikazeactie van een jonge ambitieuze Duitse zeiler die net boven hem klapte terwijl er geen ruimte was (nee niet Max). Sören bleef overigens opvallend kalm. Aan de uitslagen is het niet af te lezen, maar dit waren mijn beste wedstrijden. Zo ben ik twee keer van achteren in het veld opgeklommen tot de 35e plek en heb vooral veel plekken gewonnen op de ruimwindse rakken. In het laatste rak zakte de wind er helemaal uit. Een kluwen boten dobberde naar de beneden boei waar een opstopping ontstond. Ik had de binnenzijde bemachtigd en kon me met een klein opstekertje uit het gewoel losmaken en zo maar 5 tot 10 plaatsen winnen. Na de finish werden een paar lange sleepjes gemaakt voor de tocht naar de haven.
Die avond hadden we captains dinner, aan lange tafels op het binnenplein van de club. Dit was ook het moment waarop de Carlini wisseltrofee werd uitgereikt aan de zeiler die na 2 dagen aan kop stond en Max mocht deze in ontvangst nemen, op voorwaarde dat de Jack Daniels fles volgend jaar aangevuld weer terug zou komen. Ook hebben we de jarige Jesper toegezongen.
Captains dinner
Na een nacht met onweer startte de zondagmorgen zwaar bewolkt en dat beloofde niet veel goeds voor de thermiek. Ondanks het minieme zuchtje wind, gingen we een poging wagen op een paar zwaargewichten na (oa uit de UK) die wijselijk achterbleven. Anderhalfuur later had iedereen het startgebied bereikt alwaar de uitstelvlag als een dooie pier naast de stok hing. Soms leek er wind aan te komen …. een donkere streep water in de verte! Maar na een kleine 2? uur dobberen vond het comité het welletjes. Iedereen had nu nog iets vlotter dan de dag er voor de sleeplijn al klaar liggen. Oefening baart kunst. In lijntjes van 10 tot 20 boten voeren we rustig terug naar de haven.
wachtend op wind op dag 3 - foto Ian Kirkwood
Al met al een mooi kampioenschap; schitterend water, een prachtig veld en redelijke wind op de eerste 2 dagen. Max Billerbeck, Antonio Lambertini en Marco Ferrari werden afgetekend 1, 2 en 3. En Paul Dijkstra werd brutaal de 1eNederlander in zijn eerste grote wedstrijd in de Contender op de 20e plaats, net voor Paul Verhallen. Zelf eindigde ik op de 35eplaats dat tot mijn verbazing voldoende was om opnieuw het verslag te mogen schrijven.
er zijn slechtere plekken om te dobberen - foto Ian Kirkwood
Kees
NED 2806