Vrijdagavond in de warme avondzon de boot opgetuigd voor de Zeeland Regatta. Leuk om na 35 jaar (ongelooflijk) weer terug te zijn bij de Arne in Veere, Oostwatering. Aangemoedigd door Vincent begon ik hier toen met contenderzeilen.
De weersvoorspelling was inmiddels wel een beetje zorgwekkend aan het worden. Veel wind op zaterdag, 18 knopen plus, en veel regen op zondag met maar weinig wind.Maar goed, ‘don’t sail the forcast, sail the weather’ zeggen we dan, dus wie weet zou het meevallen. Nou, dat zou het niet.
Zaterdagochtend voor de start, strakke koppies, er stond serieus veel wind, de wind was bovendien vlagerig en draaide flink. Na de FD en RS500 gingen we van start met zeven contenders (ITA, GER, SUI, 4xNED); vier zouden de finishhalen. De meest ongelukkige was Andrea. Na de eerste drie rakken lag hij al mooi voor op nummer twee, Kees, maar na de gijpboei zagen we opeens nog maar zijn halve mast overeind staan. Weg mast, weg weekend voor Andrea. Super zuur want vandaag was duidelijk zijn weertje. Jacqueline had inmiddels een spannende kapseis naast, onder of boven een RS500 meegemaakt, dat wist ze niet meer. Ze voelde zich niet meer senang op het water na twee jaar afwezigheid in de contender en vertrok richting Oostwatering. En ook Pim vond het tijdens de race genoeg na een paar koprollen onderwater.Kees wist de race te winnen en spoiler, dat lukte hem dit weekend in iedere race. Zelf werd ik twee keer tweede en ik kreeg een goed gevoel over mijn nieuwe mast set-up. Na de tweede race kwam Kees langszij om te vragen of ik nog door wilde varen voor race drie. De wind was verder aangewakkerd en Vincent en Utz waren op weg naar de haven. Met twee bootjes is het natuurlijk minder leuk wedstrijd varen. Met een ruime knik in de schoot terug richting Oostwatering in een vlagerige windkracht 5 a 6, niet eenvoudig om te blijven staan. Meermalen verloor ik de grip en spoelde ik weer ergens de boot in. Maar ik zag ook Kees kopje ondergaan en zijn boot steigeren tegen de wind. Windfinder zou later aangeven dat het vandaag zo’n 20 a 23 knopen woei met een uitschieter naar 28. Oef. Eenmaal op de kant bleek dat Andrea’s mast net boven de verstaging gebroken was terwijl hij in trapeze hing. Met onze neus bijna in de mast zagen we maar bar weinig carbon versteviging net boven de verstaging en Andrea is inmiddels in overleg met Luca die de mast gebouwd heeft.
Zondag was de wind weg, maar de regen des te meer aanwezig. We waren nu al nat voordat we met vijf boten het water opgingen. Andrea stond treurend op de kant, en Pim was zaterdagmiddag al vertrokken; andere plannen voor zondag.
Helaas werd onze eerste start afgeblazen door een forse windshift en besloot het startschip om ons een uur te laten wachten in de regen tot de baan weer leeg was; de FD’s en RS500 waren wel gestart. Vincent zag net voor de eerste race dat zijn grondblok kapot was en niet meer goed draaide en vertrok richting Oostwatering. Super jammer. Eenmaal gestart kon ik alleen maar vanuit het achterveld zien dat Kees ongenaakbaar was. In de eerste race op zondag pakte KeesUtz op het allerlaatste rakje door slimmer gebruik te maken van het voordeel van de onderste finishvlag. Jacqueline zeilde de tweede wedstrijd lang aan kop, maar Kees wist toch net te winnen. Als ik mij goed herinner nam Kees in de derde en vierde wedstrijd al snel de leiding om die niet meer af te staan. Utz overkwam hetzelfde euvel als Vincent, en kon race vier niet uitzeilen. Drie bootjes over. Het RC wilde nog wel een vijfde race starten, maar we besloten dat het genoeg was. De kampioen was bekend. Met Kees en Jacqueline achter mij aan zeilend en een compleet andere zeilinstelling kreeg ik duidelijk meer druk en veel meer snelheid; een mooi leermomentje. Aan het eind van de dag scheen de zon weer en kreeg Kees zijn dik verdiende eerste prijs; mooi een winnaar uit Zeeland!
Riaan, NED 2419